کتاب نيروي حال هم فقط همينو ميگه ، اما با راهنمايي هاي بيشتر.
شمس تبريزي آخر کتاب ملت عشق هم همينو ميگه ،اما از نگاه عرفان و خيلي از ديگر بزرگان...
.شايد الان داريد اين مطالب رو تحليل مي کنيد و مي سنجيد،اما حق داريد
شما سالها در انديشه هاي خودتون سپري کرديد و سخته که از شخصيت خيالي که از خودتون توي ذهنتون ساختةد دست بکشيد و يا سخته که ،از تفکر .راجع به آينده و راجع به گذشته دست بکشيد.
.شما خودتون رو با ذهنتون اشتباه مي گيريد ، اما شما ذهنتون نيستيد... اگه ذهنتون هستيد، پس اون کسي که ذهن رو نگاه مي کنه و شاهد افکاره کيه؟
همه ي اينها رو گفتم براي اينکه پي ببريد ذهن براي تحليل و تفکر راجع به بودن، بسيار محدوده و نميتونه رهايي رو درک کنه.
نميتونه احساسات رو اندازه گيري کنه و بفهمه چون احساسات از ذهن ايجاد نميشوند، بلکه روي ذهن تأثير مي گذارند.
.نميتونه عشق رو بفهمه، چون عشق قابل فهم نيست
دانشمندان به تازگي کشف کردند که قلب هوشمنده و ذهن از قلب دستور ميگيره.
يعني قلب قادر به فکر کردنه،اگه بازم مي خوايد بيشتر بدونيد، ميتونيد .کتاب فراسوي جذب رو مطالعه کنيد.
.اما دانستن براي ذهنه و کسايي که ذهنشون مقاومت مي کنه. چيز هايي که عرفاي ما مثل مولانا در سالها پيش بيان کردند، امروز علم ثابت مي کنه.
اما رهايي نيازي به اثبات نداره ف چون خودش، اثباط خودشه.
.حالا رهايي چيه؟ خيلي سادست. رهايي از افکار و بودن در لحظه، يعني رهايي
اصلا فرقي نداره افکارت خوبه يا بده. کاري نداره درسته يا غلطه کاري نداره که چيه
رهايي يعني رها کردن همین افکار و بي وقفه فکر نکردن، حضور در لحظه، انجام تمام و کمال کارهاي روزانه و لذت بردن از لحظه به لحظه زندگي
که اينا باعث ايجاد هايي ميشه، دقيقا مثل کودکي که هنوز انديشيدن رو ياد نگرفته و به راحتي خودش رو ابراز مي کنه و زندگي مي کنه.
الان که اين مقاله رو مي نويسم فکر آينده نيستم.
يک نيت قلبي دارم و شروع به نوشتن مي کنم و همه چيز برام روشنه.
هيچ کدوم از کليپ ها و انيميشن ها و مقاله هاي من حساب شده نيست و راجع بهشون فکر نکردم.
ميشينم پاي دستگاه و شروع مي کنم ، هر چيزي لازم باشه خودش مياد تو ذهنم من توي اين لحظه هستم ، شادم و الان دارم کاري رو انجام ميدم که عاشقش هستم.
هر روز هم رشد بيشتري مي کنم ،اما اينا دقيقا همه از زماني شروع شد که در لحظه بودن رو تمرين کردم ذهن منم مثل همه ي آدم ها به فکر کردن اعتياد داشت.
.اما با تمرين،تمرين،تمرين، سر انجام موفق شدم بيشتر در لحظه حضور داشته باشم.
چه به آينده و اهدافت فکر بکني چه فکر نکني ، در آخر بايد تو اين لحظه، بذری که مي خواي به درخت تبديل بشه رو بکاري و فرقي به حال درختت نداره.
اگه دقت کني 90 درصد پيش بيني هاي ذهنت درست نيست. مثلا کرونا اتفاقي بود که حتي جهان پيش بيني نمي کرد.
نا گفته نمونه که در لحظه بودن براي کسي که سالها در افکارش بوده کار خيلي سختيه ،اما امکان پذيره
اما مسيريه که اول و آخر بايد طي کنه .پس اگه همش حواست پرت ميشه به خودت سخت نگير و تقلا نکن، .اين کاملا طبيعيه و نياز به تمرين داره.
.دونستن اينکه بايد تو لحظه زندگي کني کافي نيست.
.اصل اينه که زندگي کني. تفاوتش مثل کسي ميمونه که ميدونه شنا کردن چطوريه، اما شنا نکرده و شنا کردن رو بلد نيست. و اين فقط تمرين مي خواد و يکشبه هم موفق نميشي. بايد هر روز تمرين کني.